Met bus 35 van het Centraal Station naar Amsterdam-Noord, de Meteorenweg. Langs de oude woonwijken en de leegstaande scheepswerven. Dit is de omgeving waarin de negen leden van de rapgroep THC zijn opgegroeid. Noord zit diep bij de leden. "Wij zijn trots op Tuindorp. Alle nationaliteiten vormen hier één hechte groep in plaats van een groepje Marokkanen hier en een groepje Antilianen daar."



Op de Meteorenweg 1 is Jongerencentrum Satirius te vinden. Een echt jongerencentrum met dartbord, pingpong-, tafelvoetbal- en pooltafel, bar en banken om op te hangen. Binnen Satirius blaast een uitermate dikke bas. Een dj met een laptop selecteert afwisselend breakbeat en hiphop. Drie leden van THC bezetten de internethoek, drie ronkende computers staan ingeschakeld op een chatprogramma. De andere leden laten even op zich wachten. Het geeft mij de kans rond te kijken en sfeer te proeven. Een grote bak met vissen staat in de hoek naast de bar. "Weer overvoerd, die beesten," zegt de beheerder, die met een schepnetje probeert de schade wat te herstellen. "Die hebben geen lang leven zo, dat zweer ik je." Op de bar is een grote gele sticker geplakt: onder de zestien geen alcohol!

Satirius ligt wat afgelegen. De eerste bewoning is toch al snel 150 meter hier vandaan. Niemand die daarom last heeft van geluidsoverlast. Iedereen die er zin in heeft, kan zich hier gratis en voor niets vermaken. Het laat niet lang op zich wachten of de eerste joint wordt in elkaar gezet. Tja, wat had je dan verwacht met THC in je buurt? Het verhaal is begonnen in Tuindorp, een oude arbeidersbuurt in Amsterdam-Noord waar een groep jonge honden elkaar leert kennen en met elkaar opgroeit. Deze groep vrienden, met allemaal een verschillende achtergrond, wordt vanwege de hechte vriendschap en dezelfde kijk op het leven een hecht broederschap. In 1996 ontstaat daarom als vanzelfsprekend THC, Tuindorp Hustler Click. Rocks, verantwoordelijk voor productie en distributie, was in die tijd al bezig met soloprojecten. Het duurt daarop niet lang voordat meer leden van THC zich gaan bezig houden met muziek en THC, de rapgroep, is ontstaan.

THC begon rond 1999 met het verspreiden van zelfgeperste cd's in Amsterdam-Noord en omstreken. THC krijgt underground bekendheid met de nummers als Je Bakt er Nix Van en Kogel Vangen die rond 2001 op internet te downloaden zijn. De groep THC begint hierop een serieuze rapformatie te vormen, met versterking van enkele nieuwe rappers uit Noord. Ze nemen nummers op, treden op en verspreiden een cd, Mixtape Vol. 1. Het label waar THC onder contract staat, heet THC Recordz, het label dat onder leiding staat van Rocks en D'Tuniz zelf.

En nu volgt op korte termijn het eerste echte album, Artikel 140. Een diverse plaat met een enorme reikweidte aan onderwerpen en muzikale invloeden. The Box heeft het collectief inmiddels opgepikt, in sommige regio's komen de mannen uit Noord bijna dagelijks voorbij. Onlangs kwamen de leden van de groep in het nieuws vanwege een uit de hand gelopen optreden in Utrecht, waarbij een paar rake klappen zouden zijn gevallen. Maar hier zand over, vandaag gaat het over opbouwen, niet afbreken. Natuurlijk heb ik vragen voorbereid. Maar als we eenmaal in een aparte ruimte binnen Satirius zitten, blijkt het stellen van vragen een overbodige zaak. Het verhaal wordt door THC verteld, ik kan slechts sturen.

Zuen: "Vroeger heette het hier De Kluft. Het was meer gericht op een andere groep jongeren. Er werd hier altijd enorm gefeest, enorm veel gezopen en enorm veel geblowd. Nu wordt er veel meer georganiseerd voor jongeren. Uitstapjes, muziekworkshops, kinderdisco, dat soort dingen. Op dit moment is iedereen druk met het bouwen van een studio in een van de ruimtes hier. Kids kunnen hier draaien en leren muziek te maken."

Rocks: "Op die leeftijd waren wij ook al vet veel met muziek bezig. Geen kleine jongens meer, zeg maar. Altijd bezig met een platenspeler bij iemand thuis. Beats maken, scratchen. Eerst met bubbling, later met hiphop. Elkaar uitdagen en battlen. Vaak mixte ik in die tijd een introbeat door, dat kostte me ongeveer twintig minuten om de beat te verlengen naar anderhalve minuut ofzo. Daar ving ik dan mooi een tientje voor, weet je wel. Nou, je was al snel een hele man hoor, met een paar tientjes op zak (lacht)."

Ace: "THC is niet te vergelijken, we hebben negen nationaliteiten in onze groep. En dus leer je vreselijk veel van elkaar. Hij is Surinamer. Hij heeft me geleerd om toch vooral dingen laid-back te benaderen. Beetje te laat komen niet erg, weet je wel. Niet alles zo snel, goed nadenken is vaak beter dan direct handelen. Iedere achtergrond voegt wat toe aan THC. Negen verschillende achtergronden, negen keer anders opgevoed, negen keer een andere invloed, negen keer een andere kijk op zaken. Niet omdat het leuk staat, maar omdat we open-minded zijn opgevoed. We zijn echt samen opgegroeid."

Rocks: "THC fungeert voor veel mensen als een soort vertolker van de straat en de gevoelens die daar leven. De groep weerspiegelt als geen ander de leefwereld van jonge minderheden die opgroeien op de straten van de grote steden hier in Nederland. We zijn een hele hechte groep. Meer dan slechts een muziekgroep, we zijn een broederschap. THC is een levensstijl geworden. We zijn net zo hecht als een familie. We komen voor elkaar op. Jouw longen zijn mijn longen, hier heb je mijn joint (geeft door aan Ace). Mijn buik is jouw buik. Heeft een van ons even niets te eten, dan zorgen de anderen dat hij wat binnen krijgt. Wat ons bindt is dat we allemaal vechters zijn, dat is ons zelfde doel. We streven allemaal naar een positieve verandering. Net als mannen als 2Pac, Malcolm X, Martin Luther King en Bob Marley. Ook zij streefden iets na. Ze hebben doelen niet bereikt, omdat ze werden afgeknald, maar door hun strijd te strijden hebben ze minstens zo veel voor anderen betekend. Wij pretenderen geen Malcolm X te zijn, maar proberen wel aan jongeren in Noord te laten zien dat als je gefocust bent, je er wat van kan maken."

Appa: "Luister, we kennen allemaal de shit van dit bestaan. We zien het dagelijks om ons heen, man. In Noord loopt echt genoeg tuig rond, er zijn mensen die op de armoedegrens leven en echt honger hebben en je hebt de drugs-shit. Maar er is zoveel meer, man. En jullie journalisten belichten dat nooit. Wel als hier een moord wordt gepleegd, er huizen instorten of een overval wordt gepleegd. Dan staan jullie vooraan. Maar een initiatief van burgers uit Noord zoals dit (wijst om zich heen), daar lees je dus nooit wat over. Mensen stoppen hier vrijwillig hun vrije tijd in. In Noord zijn enorm veel van dit soort succesvolle initiatieven. Noord is zich bewust van het belang van de indrukken die jongeren opdoen in hun eigen stadsdeel. En daar wordt veel energie in gestoken. Het gaat hier echt de goede kant op."

Ace: "Zelfs Amsterdammers kijken neer op Noord. Een verkankerd stadsdeel, zeggen ze dan. Ze laten hun gezicht er nooit zien, maar praten erover alsof ze er gister dood gevonden zijn. Noord is anders, absoluut. Maar zeker niet slechter of crimineler dan andere stadsdelen. Ik bedoel: we zijn geen getto of zo. In veel andere stadsdelen zie je groepen allochtonen ontstaan. Groepen Surinamers, groepen Antillianen. In Noord is het één grote kliek. Daarom praat iedereen hier ook platter dan plat Amsterdams, in plaats van een gemengd allochtoons/Nederlands/Amsterdams zoals je dat in andere stadsdelen veel hoort."

Rocks: "Er is geen enkele andere Nederlandse hiphopgroep die mij het gevoel van hechtheid geeft zoals wij dat hebben. Tuurlijk, we luisteren naar de oude Extince en dingen van Opgezwolle zijn tof, maar ik denk dat THC iets nieuws brengt. Iets waar veel mensen op gewacht hebben. Oh ja, vergeet André Hazes niet. Dat gaat er ook altijd wel in."

Appa: "En we hebben het allemaal zelf gedaan, man. Er zit geen slimme business-deal achter of zo. Geen dikke kapitalist die onze zaakjes wel even regelt. We doen negentig procent helemaal zelf. We zijn van niemand afhankelijk. Wij bepalen wanneer we uitkomen met onze muziek, hoe we ons presenteren, waar we optreden en wat voor promotie we doen."

Ace: "We zijn duidelijk gegroeid. Op Artikel 140 klinken we volwassener dan eerst. Niet alleen maar de verhalen van op de hoek. THC kijkt nu universeler. We zijn met zijn allen op vakantie geweest naar Marokko, dat heeft ons in dat opzicht ook veranderd, denk ik. We kwamen tot de ontdekking dat overal op de wereld dezelfde dingen spelen. En dat verandert je blik op zaken. Je durft verder te kijken. We kwamen erachter dat er in Nederland minstens een miljoen mensen net als ons zijn."

Appa: "Nederland ziet liever drie blonde meisjes in een apenpakkie dan drie allochtonen met een boodschap. Dat komt door het systeem. Alles wordt maar uitgedrukt in geld. Door economische malaise wordt er gezocht naar een zondebok. En dan wordt er niet naar drie blonde meisjes in een apenpakkie gewezen. Het lijkt een beetje op the Matrix soms, al is in die film natuurlijk een heel verhaal eromheen verzonnen. Ook wij lopen in een wereld die niet echt en oprecht is. Bijna niemand zegt wat hij wil, doet wat hij het liefst zou willen, is dus zichzelf. Wij kunnen volmondig zeggen dat wij onszelf zijn. Wij doen niemand na, we spelen onszelf."

Rocks: "THC is trots op Noord, is trots op Tuindorp. Zo trots dat wij iets terug willen doen voor onze gemeenschap. We treden op in de buurt, voor nop, om die kids te laten zien wie we zijn. We hebben opgetreden voor 555. We staan veel in contact met stichting Streetcorner. We geven workshops, we maken deel uit van een positieve vibe in deze gemeenschap. Maar ook als we hier niet optreden, als we ergens in het land zijn of in de studio of zo, ook dan zijn we een voorbeeld voor de buurt. Veel jongeren kunnen zich optrekken aan het beeld van THC. Ze hebben een doel voor ogen gekregen. Wij hebben allemaal geen diploma's en toch streven we onze doelen na. We zijn er nog niet, maar het gaat de goede kant op."